24.7.12

Terloopsheid van het leven

Wat gaan de dagen hier snel! En toch gaan ze ook weer langzaam. Gisteren zijn we naar een uitspanninkje bij de rivier geweest. Lekker anoniem, alleen maar Fransen in de buurt. Het water was echt zo lekker koel.

Later in de middag ben ik met mijn vader naar 'het' verlaten dorp gegaan. Omhoog de berg op en dan via een zandpad de wildernis in. En dan sta je opeens in een minuscuul dorpje in verval. Zes huizen en een waterbron, het staat er nog allemaal. Het is best griezelig die stilte, en daarom schrok ik ook enorm toen we geritsel hoorden in de bosjes. Gelukkig hoorden we even later een belletje rinkelen, het bleken gewoon schapen te zijn. Ik was alweer bang dat het everzwijnen waren. Maar verder was het daar echt zó stil. Ik heb uit zitten kijken over de vallei, met de zon in mijn rug, luisterend naar het gezoem van de insecten en de wind. Ik denk dat ik nog nooit zo'n stilte heb ervaren, maar het was heerlijk.

Vanochtend werden werd ik ruw uit mijn slaap verstoord, papa had een marktje ontdekt en daar moesten we heen. Normaal slaap ik lekker uit maar nu zaten we om half 10 al in de auto op weg naar Saint Olliers. Franse marktjes zijn altijd leuk, de sieraden, het eten en de stoffenkramen. Mama heeft een lap stof gekocht om daar een tafelkleed van te maken, en we namen ook nog een zakje gedroogde mango en abrikoos mee. Een kleine fotoreportage volgt hieronder.




























Geen opmerkingen:

Een reactie posten