1.3.12

De Verkleedkist

Ik kan het me nog zo goed herinneren. Het was een grote blauwe kist van plastic met een rood deksel. Eigenlijk was het net een schatkist, al kwam hij dan van een of andere bouwmarkt. Maar de inhoud was wel ontzettend veel waard. Niet qua geld maar meer qua herinneringen. En helaas besef ik me dat nu pas.

Elke dag na school ging de kist open als ik met vriendinnetjes ging spelen. Erin zaten jurken, sieraden, gekke sjaals en andere kledingstukken die van mijn moeder waren geweest. Als klein kind paste niks van wat hierin zat, maar nu zou ik zo die jurk aangetrokken hebben. Met pijn in mijn hart denk ik terug aan het moment waarop mama zei;  'Jongens jullie spelen hier toch nooit meer mee, kan ik het weggeven aan de Kringloop of zoiets?' Ik trok mijn schouders op, onverschillig als menig puber is, en stemde met mijn moeder in. Wie trok die gekke gekleurde jurk nou aan? Dan stond je echt voor gek.
Ik kan met de oorbelletjes nog voor de geest halen. Er hing fruit aan van plastic. Een banaantje en een aarbei, een bes. 

Wat stom! Ik kan mezelf echt boos maken als ik er bij na denk dat iemand deze jurk nu heeft! En ik neem me nu voor dat ik nooit zomaar kleren weg gooi, en dat ik ook nooit aan mijn kinderen zal vragen of ik het weg moet gooien. Ik koop zelf wel een kistje en berg stiekem alles op todat ze oud genoeg zijn en echt kunnen beslissen wat ze ermee willen doen. Want herinneringen gooi je toch niet zo maar weg?

Want behalve dat het een leuke jurk is, doet het me ook denken aan de gezellige en leuke tijden met mama :)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten