Mijn buurt wordt bevolkt door zo’n dertig miniatuur mensjes. De leeftijd varieert van 0 tot 12 en allemaal hebben ze hun eigen grappige persoonlijkheid. Nooit is het in mijn straat echt rustig want van het ene op het andere moment kan er een soldaat inclusief vangnet en “Nerf” pistool de bosjes uitspringen. Wat er dan ontstaat is ongekend. Een klein leger begint zich dan te vormen, kleren worden uit verkleedkisten getrokken, nepwapens komen te voorschijn, de plunjezak van mijn vader wordt met liefde geplunderd, skelters worden in gereedheid gebracht. Een heuse veldslag vind er dan plaats in de Doctor Hermanslaan in Oss. Ik vind het altijd heerlijk dat ik op de eerste rang, vanuit mijn huis midden in de straat, kan meegenieten van deze fantasie.
“Aanvalluuuuh!!” En ja hoor het gevecht is begonnen. Een skelter vliegt als een heus Romeins vierspan de bocht door en wordt gelijk onder vuur genomen door de pistolen die zachte oranje pijltjes bevatten. Voor op de skelter de dappere “trapper”, hij moet de veldheren, die achter in het bakje van de skelter staan veilig de hoek om brengen. En dat is nog niet zo simpel als het lijkt. Vooral niet als je de munitie ziet die de tegenstander heeft. Wat kinderen tegenwoordig al niet kunnen kopen bij de Intertoys.. Maar dat terzijde. Dit ritueel herhaalt zich een paar keer tot de meeste vijanden “om zijn gebracht”. Hierna zet de strijd zich verder voort in de struiken en bosjes in het parkje.
Inmiddels staan alle ouders op straat, het tafereel te bekijken. Grinnikend zien ze hoe hun kroost het spel uiterst serieus neemt. De kleinsten voelen zich enorm stoer als ze door de oudsten erop uit worden gestuurd.
Uiteindelijk wint team blauw onder leiding van de familie Janssen. Ondanks zware verliezen hebben zij de meeste mensen over. Team rood komt netjes de hand schudden en dan keert de rust weer terug in de straat. Ouders wensen elkaar een fijne avond, geven elkaar een knipoog en lopen met hun kids aan de hand naar huis. “Goed gedaan Cas! Wat was je stoer!”
Ik houd van mijn straat, die cultuur van het samenzijn, niet alleen de kinderen, maar ook de ouders die kunnen genieten van hoe de kleine mensjes onze wereld ervaren. Ik houd van mijn straat, ook al is het soms een beetje oorlog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten